Gisteren deed ik de volgende oproep op Twitter en Facebook:
'Om de lockdown op te vrolijken geef ik vandaag 3 gesigneerde boekjes weg!
#troosttweet
Deel, like en stuur bij een tweet, een pb of een email met:
- wie jij een boekje gunt
- waarom
Om 18.00 uur kies ik de 3
Wat er toen gebeurde raakte mij diep. Jullie stuurden mij de allerliefste berichtjes over jullie dierbaren, soms over jezelf. Kwetsbare verhalen over je eigen ervaringen of die van geliefden. Kinderen, moeders, vaders, vrienden, collega's. Het lukt mij niet om op alle verhalen te reageren, maar weet dat ik alles met aandacht en respect heb gelezen.
Het bijzondere van een spontane actie als deze is dat je begint met de gedachte dat je zelf graag aardig wilt zijn en goed wilt doen richting de ander, maar dat het resultaat honderd keer sterker bij je terugkomt. Ik zag hoe aardig, lief, bezorgd, sterk en zorgzaam jullie zijn voor diegene die belangrijk voor je is. Intense en indrukwekkende verhalen, over verdriet maar ook over kracht! Ook schreven velen van jullie over een herkenning in mijn gedichten en over passie voor het Waddengebied. Dat jullie deze persoonlijke verhalen met mij delen stemt mij dankbaar, want, dan is er vertrouwen. Wat een stroom van troost, menselijkheid en liefde! Dát is nog eens een kerstgedachte.
Ik zou iedereen wel een boekje willen sturen om te troosten! Toch heb ik drie verhalen uitgekozen en zijn er drie mensen die een troostboekje toegestuurd krijgen namens een geliefde. De verhalen houd ik natuurlijk privé, maar weet dat de boekjes op een goede plek belanden.
De boekjes gaan naar een dierbare van:
- Olga Hartman
- Jolanda Fokkinga
- Joke Wohler
Ik wens jullie vanuit mijn schrijvershuisje fijne kerstdagen. Hoe anders deze ook zijn, ik hoop dat je ze als bijzonder kunt gaan ervaren. Heb oog voor de verhalen van de mensen om je heen.
Wadwicht Inge